Mój tydzień bez smartphone'a

W zasadzie to już ponad dwa tygodnie. Dodatkowo nic nie wskazuje na to by ten przypadkowy i nieplanowany eksperyment miał się szybko skończyć. Wszystko zaczęło się w moje urodziny (a jakże!) gdy moja, wysłużona już, Motorola Milestone odmówiła posłuszeństwa. Nie mam tu na myśli zawieszenia się systemu, czy tego typu problemów (o których wspominałem w jednym z wcześniejszych tekstów), gdyż jak sądzę, z tym bym sobie poradził. Jestem w 95% przekonany iż w mojej komórce padł digitizer (mówiąc najprościej - ta część ekranu dotykowego odpowiedzialna za odbieranie informacji w którym miejscy wyświetlacza stuknęliśmy paluchem), a na serwis nie mam już praktycznie co liczyć, gdyż polski serwis Motoroli jest moim zdaniem parszywy jakościowo a i pewnie zaśpiewaliby mi odpowiednią cenę... Na serwisach aukcyjnych można to ustrojstwo zakupić za około 120zł, pytanie tylko czy opłaca mi się w to bawić? Nie zrozumcie mnie źle, bardzo lubię swojego Milestone'a i chyba już nie znajdę drugiego tak wygodnego w użytkowaniu i dobrze wykonanego telefonu, jednak w smartphone'owym uniwersum jest to już stary, przestarzały technologicznie, telefon - wydany pod sam koniec 2009 roku, a ja go kupiłem zaraz na początku 2010. Wypuszczane obecnie telefony z najniższej półki mają lepsze podzespoły, co przyprawia mnie co najmniej o ból głowy gdy o tym pomyślę. 
Pracując trzy lata z komórkami dałem się wciągnąć w ten świat, zafascynował mnie i stał się jednym z moich najważniejszych zainteresowań. Będąc takim geek'iem ma się określone upodobania i wymagania względem sprzętu, a zważywszy że nie stać mnie na tak częstą wymianę jakbym chciał staram się wybierać telefon możliwie najlepiej, tak by dobrze mi posłużył przynajmniej przez te półtora roku. Ale o wyborze telefonu i czym się sugeruję już pisałem w tym miejscu. Faktem natomiast stało się to, że zostałem bez smartphone'a. Gdzieś na dnie szafy wygrzebałem starą komórkę mojej mamy - Sony Ericsson'a T650i, którym to musiałem się zadowolić przez ostatnie dwa tygodnie.

Już mi jej brakuje!

Przesiadka na to urządzenie była dla mnie niemożliwym wręcz szokiem. To tak jakbym przesiadł się z gwiezdnowojennego ścigacza na wrotki. Maciupeńki wyświetlacz, alfanumeryczna klawiatura oraz odcięcie od większości usług sieciowych i społecznościowych. Jasne, telefon ma wgraną przeglądarkę internetową, więc na upartego można część rzeczy sprawdzić i można nawet zainstalować aplikację facebook'a śmigającą na Java. Problem w tym, że gdy przyzwyczaimy się do ekranu 3,7" (lub większego) i nagle przyjdzie nam coś czytać, czy sprawdzać na maluteńkim 1,9" to idzie oślepnąć. Brakuje mi również natychmiastowych powiadomień. Dalej. Totalnie odwykłem od korzystania ze słownika T9 i alfanumerycznej klawiatury (palce nadal mnie po niej bolą, ale to wina modelu nieprzystosowanego do facetów), więc zanim ponownie się przyzwyczaiłem i opanowałem gdzie jaki znak i spacja się znajdują to zdążyłem zapomnieć co chciałem w tym SMS'ie napisać. Całość wydawała się niezwykle nieintuicyjna, wręcz problematyczna w obsłudze.
Czas na plusy, bo i te się znalazły. Uświadomiłem sobie, że tęsknię za telefonami, które na jednym ładowaniu działają ponad 3 dni, co przy codziennym ładowaniu mojej Motoroli wydaje mi się czymś równie abstrakcyjnym co obrazy Pollock'a. Drugim plusem jest, wbrew pozorom, prostota - zero problemów z wysyłaniem/otrzymywaniem SMS'ów czy dzwonieniem i odbieraniem połączeń, tutaj ma to działać jak należy i działa (tak, wiem, piszę to przez pryzmat moich masochistycznych doświadczeń korzystania z telefonu ze zmienianym oprogramowaniem...). Trzecim, i chyba ostatnim, atutem jest uświadomienie mi jak bardzo uzależniamy się od smartphone'ów, które są przejawem naszego wygodnictwa.

Klawisze dla masochistów.

Sądzę, że powinienem rozwinąć ostatnią myśl, gdyż to chyba ona jest esencją tego wpisu. Smartphone niezwykle ułatwia funkcjonowanie w dzisiejszych czasach. W dowolnej chwili możemy sięgnąć do kieszeni i sprawdzić praktycznie wszystko od pogody, przez kursy walut, po nowe e-mail'e i powiadomienia na portalu społecznościowym. Nie musimy się rozdrabniać na tuzin innych urządzeń i możemy na jednym smartphone'ie słuchać muzyki i czytać e-book'a, by za chwilę sprawdzić coś w internecie na dużym, wyraźnym wyświetlaczu, albo w drodze do pracy czy na uczelnię możemy szybko przejrzeć notatki, plik tekstowy, arkusz kalkulacyjny czy nawet prezentację multimedialną, z kolei wracając możemy obejrzeć film, albo kolejny głupkowaty filmik na YouTube'ie, bądź oddać się ulubionej grze. Wszystko na dużym dotykowym wyświetlaczu, a dotyk i gesty są chyba czymś najbardziej intuicyjnym i uniwersalnym (podam nawet przykład: dwuletnie maluchy "obsługujące" bezproblemowo iPad'y, a mające kłopoty z papierową gazetą). Smartphone stał się naszym małym mobilnym centrum informacyjno-dowodzeniowo-rozrywkowym, do którego mamy dostęp praktycznie zawsze i wszędzie, co służy tylko i wyłącznie naszej wygodzie, by w dzisiejszych czasach wypchanych po brzegi internetem żyło nam się łatwiej. Oczywiście ma to też swoje wady i niesie za sobą pewne zagrożenia, przykładem czego może być chociażby następujący scenariusz: kretyn powoduje wypadek samochodowy, gdyż zamiast uważać na drodze bawił się komórką i nie widział innego kolesia, który przechodząc przez ulicę rozmawiał przez telefon albo coś na nim sprawdzał. Nie chcę być fatalistą i mam nadzieję, że tego typu sytuacje się ograniczą, dlatego też wolę skupić się na pozytywnych aspektach smartphone'ów, które wprowadzają nas powoli do ery post-PC.

Jak na razie daje radę!

Na koniec dodam, że kilka dni temu przesiadłem się na Samsunga S5610, którego mi udostępniono tymczasowo. Większy 2,4" wyświetlacz, o niebo wygodniejsza klawiatura i zintegrowany SNS (Social Networking Servie) dający dostęp do facebook'a, twitter'a i google'a. Sądzę, że z tym telefonem przeboleję kilka najbliższych miesięcy dopóki nie zbiorę odpowiednich funduszy na coś nowego, coś bardziej smart ;) 

P.S. Jeśli ktoś, ktokolwiek, w przypływie sympatii do mnie (albo chociaż moich tekstów) chciałby zasponsorować mi nowego smartphone'a, to proszę się nie krępować! Zadowolę się nawet Nokią Lumia ;))

P.S. 2 Oczywiście daję sobie sprawę iż nie wszyscy potrzebują smartphone'ów i może wydawać im się to dziwne. Całkowicie ich rozumiem (teraz) i nie mam na celu stawiać jednych nad drugimi, czy się wywyższać w jakiś sposób. Smartphone jest Ci niepotrzebny bo jedynie dzwonisz i piszesz SMS'y? Świetnie! Przynajmniej wybierasz telefon świadomie i pod swoje wymagania! :)