Ostatni z nas, ostatni z was

Nie byłbym sobą jeśli nie napisałbym o nowym dziecku Naughty Dogs – The Last of Us. Tak, twórcy przygód Nathan’a Drake’a chcą nas uraczyć czymś nowym. Tylko ile jest tej nowości w nowym?

Niedaleka przyszłość. Ludzkość została zdziesiątkowana przez jakiegoś grzyba, który najpierw uśmierca ofiarę, a później przejmuje nad nią kontrolę. Miasta leżą w ruinie, a Matka Natura upomniała się o swoje. Scenerie wyglądają niesamowicie, jednak nie jest to postapokaliptyczny obraz świata jaki wyrył się w mojej głowie. Bliżej mu do tego z Enslaved: Odyssey to the West. Jak łatwo się domyślić brakuje wszystkiego. Od pożywienia, przez lekarstwa a na amunicji kończąc. Niektórzy z ocalałych popełniają samobójstwa gdyż nie wiedzą jak żyć w tym świecie, inni łączą się w niewielkie grupy, gangi plądrujące wszystko co się da, a inni żyją z dnia na dzień podróżując, szukając schronienia i usilnie nie dają się zabić. Właśnie kimś takim przyjdzie nam pokierować – Joel’em, dojrzałym facetem, popchniętym na skraj wytrzymałości , zmuszonym do robienia strasznych rzeczy w imieniu przetrwania. Nasz Joel nie jest jednak w swej podróży osamotniony. Towarzyszy mu młoda (o ile nie nastoletnia) Ellie, o której wiemy tyle, że nie jest spokrewniona z Joel’em oraz, że w pewien sposób pogodziła się z otaczającym światem, co może wynikać z tego iż urodziła się już po „apokalipsie”.

W zasadzie to chyba wszystko co wiemy o The Last of Us. Kolejna, zapowiadana na dojrzałą, historia łącząca losy bohaterów i zapewniająca niesamowite emocjonalne doświadczenia. Ostatnio słyszę to chyba zbyt często.  Pretensje mam do producentów gier za to, że wszyscy reklamują swoje produkcje tymi samymi hasłami. Naughty Dog może przecież reklamować się czymś innym.  Przecież to na ich serii Uncharted jest obecnie wzorowana praktycznie co druga produkowana obecnie gra (celowo generalizuję).

Przytoczę jeszcze wypowiedź Neil’a Druckmann’a - szefa działu kreacji:

„Ta historia ma swoje specyficzne momenty, ale między nimi naprawdę chcemy otworzyć środowisko i pozwolić wam na eksplorację. Dzięki temu sami zdecydujecie, na ile oddalić się od wyznaczonej ścieżki i odnaleźć te narracyjne momenty, które powiedzą wam nieco więcej o tym, kim są Joel i Ellie, a także ukażą ich odmienne punkty widzenia świata. Będziecie nawiązywać sojusze z innymi bohaterami. W tej chwili po prostu skupiamy się na Joelu i Ellie, ale mamy przygotowaną szeroką paletę postaci, o których do tej pory nie wspominaliśmy.”

The Last of Us jest napędzane lekko zmodyfikowanym silnikiem wykorzystanym w ostatniej części przygód Drake’a  (Uncharted III: Drake’s Deception). Modyfikacje silnika były wymuszone przez chęć udostępnienia nam większy przestrzeni umożliwiających jako taką eksplorację. Tak, „wielki otwarty świat” uderza ponownie. Po trzech częściach tunelowego Uncharted ciekaw jestem jak im to wyjdzie.

Jest jednak coś, co mnie urzekło w tej grze. I nie chodzi mi tu o wyłączność tytułu dla PS3. Chodzi mi o masę drobnych smaczków, licznych niuansów budujących razem coś wspaniałego.  O bajecznej grafice pełnej detali, tak bogatej w szczegóły tylko napomknę. Zachwyciły mnie takie motywy jak:

• Facet, którego wzięliśmy jako zakładnika zaczął się wyrywać gdy my zaczęliśmy celować do innego przeciwnika.
• Przeciwnicy nie są głusi i reagują na hałasy. Jeden z nich, kryjący się za przeszkodą usłyszał dźwięk pustego bębenka i uraczył nas tekstem, że zna ten dźwięk – nie mamy naboi.
• Życie nam się samo nie regeneruje! Musimy sięgnąć do plecaka po apteczkę.
• A jak już sięgamy do plecaka po cokolwiek, to to zajmuje czas, jest animacja zdjęcia plecaka i wyjęcia tego co potrzebujemy
• Gdy jesteśmy duszeni przez napastnika to powolutku spada nam pasek życia

Pomimo, a może właśnie ze względu na obecność postaci Ellie gra wydaje się być brutalna. O brutalności w postaci pierdyliarda trupów możemy zapomnieć, to nie te czasy, to już nas nie rusza i dlatego wszyscy (Crystal Dynamics z Tomb Raider, Quantic Dream z Beyond i Naughty Dog z Last of Us) chcą przedstawić nam nowy wymiar brutalności – coś, co nas ruszy.  A scena w której Joel  okłada się po mordzie z jakimś kolesiem by w końcu go wykończyć  mnie poruszyła. To wyglądało tak naturalnie i tak strasznie...

Co by nie mówić gra zapowiada się bardzo dobrze, posiada niesamowity potencjał oraz zasoby w postaci doświadczenia ekipy Naughty Dog i „pleców” Sony. Sukces komercyjny jest murowany, już o to odpowiednie osoby zadbają. Jednak mam nadzieję, że będzie to sukces naturalny, niewymuszony i zasłużony. Szkoda, że dopiero w 2013 roku.