Next-gen'owy hype czy hate?

Coraz częściej jesteśmy wręcz zalewani mniej lub bardziej wiarygodnymi informacjami na temat sukcesorów Xbox’a 360 i Playstation 3. O potencjalnych cechach i charakteryzacji next-gen’ów pisałem w zeszłym roku w tym miejscu. Nie mam zamiaru się powtarzać, a następny tego typu tekst popełnię dopiero po oficjalnym zaprezentowaniu nowego Xbox’a i kolejnego Playstation. Chyba, że do tego czasu przeczytam coś związanego z tematem, co wyprowadzi mnie z równowagi (tak jak miało to miejsce teraz). Ilość publikowanych newsów rośnie w ogromnym tempie i nie idzie tego nie zauważyć. Ploty, plotki, ploteczki z każdej strony. Wiecie, co Wam powiem? Lektura każdego kolejnego newsa na temat next-gen’ów zaczyna wzbudzać we mnie odruchy wymiotne, a mimo to nadal masochistycznie je czytam. Problemem nie są wiarygodność publikowanych informacji i powoływanie się na „zawsze prawdomówne źródła będące bezpośrednio powiązane z tematem” (to ostatnie nie wiedzieć czemu, zawsze mnie rozbrajało). Możecie teraz zapytać się, o co mi w takim razie chodzi, a ja pośpieszę Wam z odpowiedzią. Chodzi mi o niepotrzebne bicie piany, pisanie tekstów traktujących każdą najdrobniejszą (i niepotwierdzoną!) informację, jako najprawdziwszą prawdę… Zamiast załapać pozytywnego hype’a związanego z wszelkimi newsami o nowych konsolach to zaczynają mnie one drażnić. Sam nie wiem… Spodziewałem się czegoś innego, że będzie to wszystko wyglądało inaczej. Nie napiszę Wam jak, bo po prostu nie jestem w stanie. Dodatkowo przyznam się Wam, że szczerze nie pamiętam jak to wyglądało te 6-8 lat temu przed premierami PS3 i X360. Jakoś nie zwracałem wtedy na to takiej uwagi jak teraz.

Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że po obu stronach barykady znajdują się osoby, których te wszystkie newsy i informacje najzwyczajniej nie interesują. Nie ma dla nich najmniejszego znaczenia co się znajdzie wewnątrz magicznego pudełka, jakie będzie ono miało moc obliczeniową oraz czy i co zaoferuje właścicielowi poza graniem. Po prostu kupią następcę swojej ukochanej obecnej konsoli i tyle. Nikt chyba nie wątpi w to, że pierwszą kobietą w Polsce, która kupi nowego Xboxa będzie nasza zaprzyjaźniona blogerka ;) Niestety (albo wręcz przeciwnie) nie należę do grona tego typu osób. To, że obecnie jestem właścicielem Playstation 3 nie przesądza o tym, że z miejsca polecę do sklepu po wersję z numerkiem 4, nie przekreśla szans konsoli Giganta z Redmond. Zwłaszcza jeśli stwierdzę, że ta ma więcej prosów. Dlatego chcąc, nie chcąc śledzę na bieżąco wszystkie „przecieki”. Niewątpliwym atutem nowego PS’a będzie lista exclusive’ów tworzonych przez deweloperów first-party Sony. Nadal będziemy eksperymentować z nowymi kontrolerami: Kinect 2, nowa wersja kontrolerów ruchowych, komendy głosowe, może nawet nowe „zwykłe” kontrolery.

Widzę, że zaczynam odbiegać od głównego tematu, więc koniec dygresji. Obserwując ten cały boom informacyjny na temat next-gen’ów i przeglądając komentarze pod kolejnymi wpisami pomyślałem o czymś strasznym. Teksty dotyczą zazwyczaj specyfikacji technicznej urządzeń, a opinie wyrażane przez autorów tekstów oraz przez graczy mają w miażdżącej większości następujący wydźwięk: „szału nie ma, dupy nie urywa i gdzie ta rewolucja następnej generacji?!”. Architektura podobna do tej znanej z PC, ośmiordzeniowe procki, zmodyfikowane układy graficzne z blaszaka i 4(DDR5)-8(DDR3)GB RAM’u. Fakt, mając na uwadze najnowsze podzespoły znajdujące się w komputerach osobistych to powyższa charakterystyka brzmi „tylko” dobrze. Ale większość osób zapomina o przynajmniej dwóch rzeczach. Pierwsza: powyższe przecieki mogą mieć tyle wspólnego z rzeczywistością, co nic. Druga to podstawowa różnica między konsolami a PeCetami. Te drugie są strasznie zasobożerne ze względu na swoją wielowątkowość i konieczność obsługi koszmarnego systemu operacyjnego oraz pierdyliarda procesów i programów działających w tle. Te pierwsze nie mają tego problemu, dlatego przy odpowiednim doszlifowaniu silnika graficznego i kodu gry na nowych konsolach będą wyglądać oszałamiająco, nawet przy współczesnych monstrach zapakowanych do blaszanych skrzynek stojących nieopodal biurka.

Fajnie byłoby na tym skończyć, jednak jest jeszcze coś, co mi leży na wątrobie. Coś, o czym krzyczy socjologiczna część mojej duszy i karze mi o tym napisać. Dotyczy to problematyki wspomnianych wcześniej komentarzy i opinii graczy. Przeglądając te wszystkie głosy rozczarowań wzbudzające poczucie przewidywalności (nie oszukujmy się i nazywajmy rzeczy po imieniu) zacząłem się zastanawiać… Czy znajdzie się coś, co byłoby w stanie nas autentycznie zaskoczyć? Wzbudzić żywe zainteresowanie i zszokować konsolową brać? Te wszystkie przecieki zabiją całą zabawę i niespodziankę płynącą z ogłaszania czegoś nowego! Dodatkowo odnoszę wrażenie, że przez te przecieki nasze oczekiwania względem nowych konsol rosną i rosną, jakbyśmy oczekiwali nie wiadomo jakich rewolucyjnych technologii. To zaczyna przypominać mi takie błędne koło… Wyjście z niego jest pozornie proste – zaprzestać czytania kolejnych wiadomości. Tylko, że nie każdy może sobie na to pozwolić, a w szczególności nie osoba taka jak ja – zbyt bardzo zagłębione w tym temacie, codziennie wypatrująca nowych wieści o przyszłej generacji konsol, grach i nowych technologiach. Wniosek? Pretensje, jak zawsze, mogę mieć jedynie do siebie…